Nielegalne schronisko w Wólce Kozłowskiej. Zdjęcia strona nr.1

Nielegalne schronisko w Wólce Kozłowskiej. Zdjęcia strona nr.1

---

Tosia2 - 30-11-2007 21:04

2005.09.28 wyrok wsa IV SA/Wa 344/05 LEX nr 204659
w Warszawie

Postanowienia art. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 ze zm.) nie przesądzają o fakcie posiadania przez organizację społeczną, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały rady gminy wydanej na podstawie art. 11 ust. 3 tej ustawy. Prawo tej organizacji do współdziałania nie oznacza, iż istnieje związek bezpośredni pomiędzy skutkiem takiego współdziałania jakim jest uzgodnienie uchwały z organizacją mającą na celu ochronę zwierząt, a tymże rozstrzygnięciem administracyjnym. Nie jest możliwe zatem wywiedzenie z tej normy wniosku, iż wszelkie rozstrzygnięcia w zakresie zwierząt podejmowane przez te organy mogą dotyczyć własnego, konkretnego interesu prawnego organizacji spełniającej wskazane w przepisie kryteria. Istnienia interesu prawnego tej organizacji można natomiast upatrywać w celach działania fundacji, które są formułowane na gruncie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 ze zm.).

204659
Dz.U.03.106.1002: art. 3; art. 11
Dz.U.91.46.203: art. 5
Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec.
Sędziowie WSA: Asesor Aneta Opyrchał, Asesor Anna Szymańska (spr.).
Protokolant: Julia Dobrzańska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28.09.2005 r. sprawy ze skargi Fundacji A. na decyzję (postanowienie) Rady Miasta Legionowo z dnia 28 kwietnia 2003 r., nr VII/67/2003 w przedmiocie zasad wyłapywania bezdomnych zwierząt (publikacja orzeczenia odroczona z dnia 23 września 2005 r.),
oddalono skargę.

W skardze do sądu administracyjnego na uchwałę Rady Miasta Legionowo nr VII/67/2003 z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie zasad wyłapywania bezdomnych zwierząt z terenu gminy Legionowo oraz rozstrzygania o dalszym postępowaniu z tymi zwierzętami, Fundacja A. w Warszawie podniosła, iż powyższa uchwała została podjęta z naruszeniem prawa. Nie zawarto w niej bowiem wymaganego rozstrzygnięcia o dalszym postępowaniu z wyłapanymi zwierzętami.
Fundacja podnosi, iż wprawdzie w § 1 pkt 1 przedmiotowej uchwały postanowiono, że wyłapywane bezdomne zwierzęta będą doprowadzane do schroniska, jednakże zapis ten nie dotyczy dalszego postępowania ze zwierzętami, gdyż czynność doprowadzenia należy do zakresu samego wyłapywania zgodnie z § 4 rozporządzenia w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt. Zdaniem skarżącej ustalanie dalszego losu wyłapywanych zwierząt następuje w formie prawa lokalnego. Rada Miasta Legionowo zrezygnowała z tej formy określania losu zwierząt i uczyniła go przedmiotem umów zawieranych w trybie ustawy o zamówieniach publicznych. Nadto przepisy przewidują zasadniczo bezterminową opiekę nad bezdomnymi zwierzętami, podczas gdy umowy w trybie zamówień publicznych zawierane się na czas określony. Los zwierząt po wygaśnięciu umowy nie został określony ani w umowie, ani w uchwale. W konsekwencji Fundacja wniosła o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta Legionowo wniosła o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie.
Podniesiono, iż Fundacja nie wykazała swego interesu prawnego we wniesieniu skargi. Działanie bowiem w obronie praworządności i bezpieczeństwa przez organizacje społeczne nie daje podstawy do wniesienia skargi. Podstawowym wymogiem takiej skargi jest wykazanie naruszenia interesu prawnego skarżącego, a nie tylko "spodziewanego naruszenia interesu publicznego". W ocenie Rady Fundacja nie wykazała, iż przedmiotowa uchwała naruszyła jej interes prawny. Z tego powodu skarga winna być oddalona (brak legitymacji).
Ponadto treść uchwały spełnia wymogi art. 11 ust. 3 ustawy z dn. 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt, gdyż ustala zasady postępowania ze zwierzętami po ich wyłapaniu. Kwestia, które podmioty dokonują wyłapania zwierząt oraz sprawują opiekę nad zwierzętami (wybór schroniska), nie należy do materii, która winna być uregulowana w przedmiotowej uchwale.
Gmina natomiast zobowiązuje w umowie schronisko o przekazywanie informacji na temat ilości zwierząt przebywających w schronisku oraz dokonanych adopcji.
W piśmie procesowym z dnia 22.09.2005 r. Fundacja podniosła, iż w myśl art. 3 ustawy o ochronie zwierząt ma ona prawo do współdziałania z administracją publiczną dla realizowania zapisów przywołanej ustawy. Administracja ma natomiast obowiązek podejmowania "stosownych i zgodnych z prawem działań". Fundacja w niniejszej sprawie reprezentując mieszkańców, reprezentuje w rzeczywistości ich interes, który ma zawsze rangę interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (wyrok NSA z dn. 26.02.1998 r., I SA 1860/97). W ocenie skarżącej Fundacja ma zatem interes prawny w stwierdzeniu nieważności przedmiotowej uchwały, a naruszenie tego interesu polega na nieprzestrzeganiu przez organ norm prawa powszechnie obowiązującego. Uchwała taka winna precyzyjnie określać los zwierząt umieszczonych w schronisku. W praktyce rozstrzyganie dalszego losu zwierząt pozostawiono do decyzji Prezydenta Miasta i podmiotów prowadzących schroniska. Zawierane przez te jednostki umowy nie podlegają zaopiniowaniu przez uprawnione organizacje społeczne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) przewiduje możliwość zaskarżenia uchwały lub zarządzenia podjętego przez organ gminy do sądu administracyjnego. Skargę taką można wnieść w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy wyrażą na to pisemną zgodę. Przesłanką skargi jest naruszenie indywidualnego interesu prawnego skarżącego, nie zaś naruszenie interesu ogólnego bądź porządku prawnego.
Interes prawny można wywodzić tylko z treści normy prawa materialnego (należącej do każdej gałęzi prawa, a nie tylko prawa administracyjnego) powszechnie obowiązującego. Aby można mówić o interesie prawnym, legitymującym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, musi przede wszystkim istnieć związek materialnoprawny pomiędzy określoną normą prawa regulującego sferę indywidualnych praw i obowiązków konkretnego podmiotu, a aktem stosowania prawa administracyjnego, tj. uchwałą rady gminy.
Rozpoznając skargę wniesioną w oparciu o wskazany przepis obowiązkiem Sądu było zbadanie legitymacji procesowej skarżącej Fundacji przez ustalenie, czy będąca przedmiotem skargi uchwała narusza jej prawem chroniony interes lub uprawnienia. Kwestionowanie uchwały organu gminy w omawianym trybie przysługuje jedynie temu, kto wykaże, iż zaskarżonym rozstrzygnięciem został naruszony jego interes prawny lub uprawnienia. Źródłem interesu prawnego lub uprawnienia jest zatem norma prawna.
Strona skarżąca istnienie interesu prawnego w zaskarżeniu przedmiotowej uchwały upatruje w przepisie art. 3 ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 ze zm.). W myśl powołanego wyżej przepisu organy m.in. samorządu terytorialnego współdziałają z organizacjami społecznymi, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Współpraca ta ma na celu realizację zapisów zawartych w ustawie.
W ocenie Sądu błędnie skarżąca Fundacja twierdzi, iż postanowienia art. 3 ustawy o ochronie zwierząt przesądzają o fakcie posiadania przez nią interesu prawnego w skarżeniu przedmiotowej uchwały Rady Miasta. Prawo Fundacji do współdziałania nie oznacza, iż istnieje związek bezpośredni pomiędzy skutkiem takiego współdziałania jakim jest uzgodnienie uchwały z organizacją mającą na celu ochronę zwierząt, a tymże rozstrzygnięciem administracyjnym. Przedmiotowy przepis statuuje jedynie obowiązek współdziałania wymienionych organów z organizacjami społecznymi o określonych celach.
Nie jest możliwe zatem wywiedzenie z tej normy wniosku, iż wszelkie rozstrzygnięcia w zakresie zwierząt podejmowane przez te organy mogą dotyczyć własnego, konkretnego interesu prawnego organizacji spełniającej wskazane w przepisie kryteria. Można jedynie wywieść z treści art. 3 ustawy o ochronie zwierząt, iż Fundacja działa w interesie publicznym, w imieniu miłośników zwierząt bądź w interesie prawnym osób, których w przyszłości zwierzęta zostaną poddane rygorom przedmiotowej uchwały.
Interes zaś taki winien być odróżniony od interesu prawnego, który pozwala na skuteczne zgłoszenie żądania w oparciu o art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
Istnienia interesu prawnego skarżącej można natomiast upatrywać w celach działania Fundacji, które są formułowane na gruncie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 ze zm.).
Przepis ten bowiem wymaga, aby statut fundacji określał m.in. jej cele. Wskazane zaś cele Fundacji A., zdaniem Sądu, niewątpliwie wskazują, iż w przypadku rozstrzygnięć dotyczących losu bezdomnych zwierząt skarżąca będzie posiadała interes prawny. Niemniej jednak wykazanie istnienia interesu prawnego nie jest wystarczającą przesłanką skutecznego wniesienia skargi. Przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wymaga jednocześnie, aby tenże interes prawny został naruszony, a zatem, aby godził w sferę prawną skarżącego - wywołującą negatywne dla niego konsekwencje np. zniesienie, ograniczenie czy uniemożliwienie realizacji jego uprawnień. W niniejszej sprawie w ocenie Sądu skarżąca Fundacja nie wykazała, aby zaskarżona uchwała powodowała dla niej jakiekolwiek skutki w sferze jej uprawnień bądź obowiązków.
Z tego też powodu Sąd uznał, iż skarżąca nie posiada legitymacji do skutecznego zaskarżenia przedmiotowej uchwały, a tym samym nie było dopuszczalne badanie tej uchwały pod kątem jej zgodności z prawem.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dn. 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak na wstępie.

---

---

Tosia2 - 30-11-2007 21:05

2005.09.30 wyrok wsa IV SA/Wa 338/05 LEX nr 192886
w Warszawie

1. Uprawnienia procesowe do udziału w postępowaniach administracyjnych lub sądowych, które nie dotyczą bezpośrednio interesu prawnego lub interesu podmiotu w polskim systemie prawnym, muszą być wyrażone w sposób wyraźny.
2. Brak jest możliwości zaskarżenia przez organizację społeczną uchwały rady gminy, stanowiącej akt prawa miejscowego, która nie dotyczy bezpośrednio interesu prawnego lub obowiązków organizacji, lecz dotyczy wyłącznie problematyki pozostającej w zakresie statutowych działań organizacji.
3. Organizacja społeczna nie ma uprawnienia do zaskarżenia uchwały rady gminy wydanej na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 ze zm.) nawet gdy jej statutowym celem jest ochrona zwierząt.

192886
Dz.U.03.106.1002: art. 11
Dz.U.02.153.1270: art. 50§ 1
Dz.U.01.142.1591: art. 101
Dz.U.00.98.1071: art. 28
Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska.
Sędziowie WSA: Łukasz Krzycki (spr.), Asesor Tomasz Wykowski.
Protokolant: Julia Dobrzańska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30.09.2005 r. przy udziale (...) sprawy ze skargi Fundacji A. na decyzję (postanowienie) Rady Miejskiej w Karczewie z dnia 25 kwietnia 2003 r. nr VII/47/2003 w przedmiocie skargi na uchwałę organu gminy w sprawie wyłapywania bezdomnych zwierząt
oddala skargę.

Przedmiotem zaskarżenia jest uchwała Rady Miejskiej Nr VII/47/2003 w Karczewie z dnia 23 kwietnia 2003 r. w sprawie wyłapywania bezdomnych zwierząt w gminie Karczew.
Skarżąca Fundacja "A." pismem z dnia 10 stycznia 2005 r. wezwała Radę Miejską do usunięcia naruszenia prawa. Podniosła, iż uchwała w sprawie wyłapywania bezdomnych zwierząt została wydana z naruszeniem ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002), oraz stosownego aktu wykonawczego do ustawy. W szczególności uchwała nie normowała zagadnienia zapewnienia ze strony gminy opieki wyłapywanym zwierzętom. Warunkiem zgodności uchwały z prawem jest wskazanie w niej takiego źródła finansowania opieki w schroniskach, który by zapewnił zasadniczo bezterminową opiekę nad gminnymi zwierzętami bezdomnymi. Nie określenie tych kwestii w uchwale czyni fikcyjnym wymóg uzgodnienia i opiniowania przed podjęciem uchwały określonej w ustawie o ochronie zwierząt.
Rada Miejska nie przychyliła się do wezwania Fundacji. Odpowiadając na wezwanie wskazano, iż nie wskazano w nim, czyj interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone kwestionowaną uchwałą.
W skardze na uchwałę Fundacja podniosła zarzuty analogiczne do sformułowanych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Podtrzymała stanowisko, iż kwestionowana uchwała narusza przepisy ustawy o ochronie zwierząt w zakresie w jakim nie określa ona zasad postępowania ze schwytanymi bezdomnymi zwierzętami. Prowadzi to do braku zapewnienia złapanym zwierzętom opieki. Miało to określone skutki. Nieznane są losy setek zwierząt skierowanych do jednego ze schronisk.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska wniosła o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Odnosząc się do zrzutu ni zapewnienia właściwej opieki wyłapanym zwierzętom wskazano, iż wyłapywania dokonuje lekarz weterynarii, natomiast za przyjęcie psa do schroniska uiszczana jest kwota 320 zł, co jest obecnie kwotą wysoką wobec trudnej sytuacji finansowej gminy. Finansowanie kosztów przetrzymywania zwierząt w schroniskach przez czas nieokreślony nie należy do zadań gminy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd oddalił skargę, gdyż zaskarżona uchwała nie narusza interesu prawnego ani uprawnień skarżącej Fundacji.
Podstawę wydania przez Radę Miasta Karczewa kwestionowanej uchwały stanowił art. 11 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt. Uchwała ta dotyczy kwestii wyłapywania bezdomnych zwierząt oraz rozstrzygania o dalszym z nimi postępowaniu. W świetle treści art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), uchwałę może zaskarżyć wyłącznie podmiot, który wykaże, iż narusza ona jego interes prawny lub uprawnienie. W rozpoznawanej sprawie Fundacja nie wykazała, aby przedmiot uchwały dotyczył bezpośrednio praw i obowiązków fundacji, chronionych szczególnymi przepisami prawa materialnego. W szczególności nie wykazano, aby uchwała dotyczyła bezpośrednio praw majątkowych Fundacji, w zakresie np. uniemożliwienia zapewnienia ochrony dla bezdomnych zwierząt w formie prowadzenia schroniska w myśl art. 11 ust. 4 ustawy o ochronie zwierząt, który nota bene dotyczy wyłącznie organizacji społecznych. W ocenie Sądu szczególnego uprawnienia do zaskarżenia uchwały, dla organizacji społecznej, nawet gdy jej statutowym celem jest ochrona zwierząt, nie można wywieść także z treści art. 11 ust. 3 ustawy, który przewiduje opiniowanie uchwały przez tego rodzaju organizacje. Przede wszystkim w dotychczasowym orzecznictwie sądów administracyjnych kwestionowana była możliwość zaliczenia fundacji do kategorii określanej pojęciem organizacji społecznej. Jednak na gruncie rozpatrywanych regulacji, nawet gdyby przyjąć, iż skarżąca Fundacja może być traktowana jako organizacja społeczna, nie można byłoby przyjąć, że ma ona z tego tytułu uprawnienie do zaskarżenia kwestionowanej uchwały. Wynika to z faktu, iż wskazany art. 11 ust. 3 nie może stanowić podstawy do wywodzenia interesu prawnego, niezbędnego jako przesłanka zaskarżenia uchwały ani przez organizację, której opinii zasięgnięto (zważywszy zwłaszcza na niewiążący charakter opinii) ani przez inne organizacje - które w opiniowaniu nie uczestniczyły - z uwagi na brak wskazania reguł wyboru organizacji właściwej do zaopiniowania projektu uchwały.
Podstawy wywodzenia interesu prawnego nie może stanowić także art. 1 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt wskazujący zasadę prowadzenia przez organy administracji działań na rzecz ochrony zwierząt we współdziałaniu m.in. z właściwymi krajowymi instytucjami i organizacjami. Z przepisu tego nie można domniemywać szczególnych uprawnień procesowych, w zakresie możliwości zaskarżenia aktu prawa miejscowego, dla organizacji lub instytucji, jako odrębnej od wynikających z interesu prawnego podstawy do zaskarżenia uchwały. Należy bowiem uwzględnić, iż uprawnienia procesowe do udziału w postępowaniach administracyjnych lub sądowych, które nie dotyczą bezpośrednio interesu prawnego lub interesu podmiotu w polskim systemie prawnym muszą być wyrażone w sposób wyraźny. Przykładowo, możliwość udziału organizacji społecznej w postępowaniu administracyjnym, które nie dotyczy interesu prawnego tej organizacji, wynika z art. 31 k.p.a. Odzwierciedleniem szczególnych uprawnień procesowych w postępowaniu administracyjnym jest możliwość wniesienia skargi przez organizacje społeczne w sprawach związanych z postępowaniami administracyjnymi, w których występowały one na prawach strony, wynikającą z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Jednak, w rozpatrywanym przypadku, nawet gdyby przyjąć, iż skarżąca Fundacja jest organizacją społeczną, przedmiotem zaskarżenia nie jest akt administracyjny lecz akt normatywny. Nie mogą więc znaleźć zastosowania przepisy k.p.a. oraz wskazane regulacje ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Proste zestawienie obu stanów formalnych potwierdza przez wnioskowanie a contrario brak możliwości zaskarżenia przez organizację społeczną uchwały, stanowiącej akt prawa miejscowego, która nie dotyczy bezpośrednio interesu prawnego lub obowiązków organizacji, lecz dotyczy wyłącznie problematyki pozostającej w zakresie statutowych działań organizacji.
Nieustanowienie przez ustawodawcę w polskim systemie prawnym środków prawnych umożliwiających bezpośrednie zakwestionowanie przez organizację społeczną wadliwej, w jej ocenie uchwały, dotyczących kwestii związanych ze statutową działalnością organizacji, nie oznacza braku w polskim porządku prawnym skutecznych instrumentów prawnych służących wyeliminowaniu z obiegu prawnego wadliwych aktów. Mając na uwadze, iż w ocenie Fundacji, jak podniesiono w skardze, uchwała Rady Miejskiej w Karczewie jest wadliwa, Skarżąca może wystąpić z odnośnym wnioskiem do właściwego prokuratora o rozważenie wykorzystania uprawnień wynikających z art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2001 r. Nr 21 poz. 206 ze zm.), który umożliwia prokuratorowi, po wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżenie do sądu administracyjnego niezgodnej z prawem uchwały samorządu terytorialnego. Generalnie bowiem strzeżenie praworządności, w interesie publicznym, należy w świetle art. 2 ustawy o prokuraturze do zadań prokuratury.
Ponieważ zaskarżona uchwała nie naruszała interesu prawnego ani uprawnień skarżącej Fundacji, Sąd nie uwzględnił skargi i podlega ona oddaleniu.
Wobec powyższego Sąd nie odniósł się do zarzutu dotyczącego wadliwości zaskarżonej uchwały.
Z przytoczonych wyżej przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.

---

Tosia2 - 30-11-2007 21:06
2005.09.28 wyrok wsa IV SA/Wa 344/05 LEX nr 204659
w Warszawie

Postanowienia art. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 ze zm.) nie przesądzają o fakcie posiadania przez organizację społeczną, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały rady gminy wydanej na podstawie art. 11 ust. 3 tej ustawy. Prawo tej organizacji do współdziałania nie oznacza, iż istnieje związek bezpośredni pomiędzy skutkiem takiego współdziałania jakim jest uzgodnienie uchwały z organizacją mającą na celu ochronę zwierząt, a tymże rozstrzygnięciem administracyjnym. Nie jest możliwe zatem wywiedzenie z tej normy wniosku, iż wszelkie rozstrzygnięcia w zakresie zwierząt podejmowane przez te organy mogą dotyczyć własnego, konkretnego interesu prawnego organizacji spełniającej wskazane w przepisie kryteria. Istnienia interesu prawnego tej organizacji można natomiast upatrywać w celach działania fundacji, które są formułowane na gruncie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 ze zm.).

204659
Dz.U.03.106.1002: art. 3; art. 11
Dz.U.91.46.203: art. 5
Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec.
Sędziowie WSA: Asesor Aneta Opyrchał, Asesor Anna Szymańska (spr.).
Protokolant: Julia Dobrzańska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28.09.2005 r. sprawy ze skargi Fundacji A. na decyzję (postanowienie) Rady Miasta Legionowo z dnia 28 kwietnia 2003 r., nr VII/67/2003 w przedmiocie zasad wyłapywania bezdomnych zwierząt (publikacja orzeczenia odroczona z dnia 23 września 2005 r.),
oddalono skargę.

W skardze do sądu administracyjnego na uchwałę Rady Miasta Legionowo nr VII/67/2003 z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie zasad wyłapywania bezdomnych zwierząt z terenu gminy Legionowo oraz rozstrzygania o dalszym postępowaniu z tymi zwierzętami, Fundacja A. w Warszawie podniosła, iż powyższa uchwała została podjęta z naruszeniem prawa. Nie zawarto w niej bowiem wymaganego rozstrzygnięcia o dalszym postępowaniu z wyłapanymi zwierzętami.
Fundacja podnosi, iż wprawdzie w § 1 pkt 1 przedmiotowej uchwały postanowiono, że wyłapywane bezdomne zwierzęta będą doprowadzane do schroniska, jednakże zapis ten nie dotyczy dalszego postępowania ze zwierzętami, gdyż czynność doprowadzenia należy do zakresu samego wyłapywania zgodnie z § 4 rozporządzenia w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt. Zdaniem skarżącej ustalanie dalszego losu wyłapywanych zwierząt następuje w formie prawa lokalnego. Rada Miasta Legionowo zrezygnowała z tej formy określania losu zwierząt i uczyniła go przedmiotem umów zawieranych w trybie ustawy o zamówieniach publicznych. Nadto przepisy przewidują zasadniczo bezterminową opiekę nad bezdomnymi zwierzętami, podczas gdy umowy w trybie zamówień publicznych zawierane się na czas określony. Los zwierząt po wygaśnięciu umowy nie został określony ani w umowie, ani w uchwale. W konsekwencji Fundacja wniosła o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta Legionowo wniosła o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie.
Podniesiono, iż Fundacja nie wykazała swego interesu prawnego we wniesieniu skargi. Działanie bowiem w obronie praworządności i bezpieczeństwa przez organizacje społeczne nie daje podstawy do wniesienia skargi. Podstawowym wymogiem takiej skargi jest wykazanie naruszenia interesu prawnego skarżącego, a nie tylko "spodziewanego naruszenia interesu publicznego". W ocenie Rady Fundacja nie wykazała, iż przedmiotowa uchwała naruszyła jej interes prawny. Z tego powodu skarga winna być oddalona (brak legitymacji).
Ponadto treść uchwały spełnia wymogi art. 11 ust. 3 ustawy z dn. 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt, gdyż ustala zasady postępowania ze zwierzętami po ich wyłapaniu. Kwestia, które podmioty dokonują wyłapania zwierząt oraz sprawują opiekę nad zwierzętami (wybór schroniska), nie należy do materii, która winna być uregulowana w przedmiotowej uchwale.
Gmina natomiast zobowiązuje w umowie schronisko o przekazywanie informacji na temat ilości zwierząt przebywających w schronisku oraz dokonanych adopcji.
W piśmie procesowym z dnia 22.09.2005 r. Fundacja podniosła, iż w myśl art. 3 ustawy o ochronie zwierząt ma ona prawo do współdziałania z administracją publiczną dla realizowania zapisów przywołanej ustawy. Administracja ma natomiast obowiązek podejmowania "stosownych i zgodnych z prawem działań". Fundacja w niniejszej sprawie reprezentując mieszkańców, reprezentuje w rzeczywistości ich interes, który ma zawsze rangę interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (wyrok NSA z dn. 26.02.1998 r., I SA 1860/97). W ocenie skarżącej Fundacja ma zatem interes prawny w stwierdzeniu nieważności przedmiotowej uchwały, a naruszenie tego interesu polega na nieprzestrzeganiu przez organ norm prawa powszechnie obowiązującego. Uchwała taka winna precyzyjnie określać los zwierząt umieszczonych w schronisku. W praktyce rozstrzyganie dalszego losu zwierząt pozostawiono do decyzji Prezydenta Miasta i podmiotów prowadzących schroniska. Zawierane przez te jednostki umowy nie podlegają zaopiniowaniu przez uprawnione organizacje społeczne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) przewiduje możliwość zaskarżenia uchwały lub zarządzenia podjętego przez organ gminy do sądu administracyjnego. Skargę taką można wnieść w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy wyrażą na to pisemną zgodę. Przesłanką skargi jest naruszenie indywidualnego interesu prawnego skarżącego, nie zaś naruszenie interesu ogólnego bądź porządku prawnego.
Interes prawny można wywodzić tylko z treści normy prawa materialnego (należącej do każdej gałęzi prawa, a nie tylko prawa administracyjnego) powszechnie obowiązującego. Aby można mówić o interesie prawnym, legitymującym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, musi przede wszystkim istnieć związek materialnoprawny pomiędzy określoną normą prawa regulującego sferę indywidualnych praw i obowiązków konkretnego podmiotu, a aktem stosowania prawa administracyjnego, tj. uchwałą rady gminy.
Rozpoznając skargę wniesioną w oparciu o wskazany przepis obowiązkiem Sądu było zbadanie legitymacji procesowej skarżącej Fundacji przez ustalenie, czy będąca przedmiotem skargi uchwała narusza jej prawem chroniony interes lub uprawnienia. Kwestionowanie uchwały organu gminy w omawianym trybie przysługuje jedynie temu, kto wykaże, iż zaskarżonym rozstrzygnięciem został naruszony jego interes prawny lub uprawnienia. Źródłem interesu prawnego lub uprawnienia jest zatem norma prawna.
Strona skarżąca istnienie interesu prawnego w zaskarżeniu przedmiotowej uchwały upatruje w przepisie art. 3 ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 ze zm.). W myśl powołanego wyżej przepisu organy m.in. samorządu terytorialnego współdziałają z organizacjami społecznymi, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. Współpraca ta ma na celu realizację zapisów zawartych w ustawie.
W ocenie Sądu błędnie skarżąca Fundacja twierdzi, iż postanowienia art. 3 ustawy o ochronie zwierząt przesądzają o fakcie posiadania przez nią interesu prawnego w skarżeniu przedmiotowej uchwały Rady Miasta. Prawo Fundacji do współdziałania nie oznacza, iż istnieje związek bezpośredni pomiędzy skutkiem takiego współdziałania jakim jest uzgodnienie uchwały z organizacją mającą na celu ochronę zwierząt, a tymże rozstrzygnięciem administracyjnym. Przedmiotowy przepis statuuje jedynie obowiązek współdziałania wymienionych organów z organizacjami społecznymi o określonych celach.
Nie jest możliwe zatem wywiedzenie z tej normy wniosku, iż wszelkie rozstrzygnięcia w zakresie zwierząt podejmowane przez te organy mogą dotyczyć własnego, konkretnego interesu prawnego organizacji spełniającej wskazane w przepisie kryteria. Można jedynie wywieść z treści art. 3 ustawy o ochronie zwierząt, iż Fundacja działa w interesie publicznym, w imieniu miłośników zwierząt bądź w interesie prawnym osób, których w przyszłości zwierzęta zostaną poddane rygorom przedmiotowej uchwały.
Interes zaś taki winien być odróżniony od interesu prawnego, który pozwala na skuteczne zgłoszenie żądania w oparciu o art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
Istnienia interesu prawnego skarżącej można natomiast upatrywać w celach działania Fundacji, które są formułowane na gruncie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 ze zm.).
Przepis ten bowiem wymaga, aby statut fundacji określał m.in. jej cele. Wskazane zaś cele Fundacji A., zdaniem Sądu, niewątpliwie wskazują, iż w przypadku rozstrzygnięć dotyczących losu bezdomnych zwierząt skarżąca będzie posiadała interes prawny. Niemniej jednak wykazanie istnienia interesu prawnego nie jest wystarczającą przesłanką skutecznego wniesienia skargi. Przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wymaga jednocześnie, aby tenże interes prawny został naruszony, a zatem, aby godził w sferę prawną skarżącego - wywołującą negatywne dla niego konsekwencje np. zniesienie, ograniczenie czy uniemożliwienie realizacji jego uprawnień. W niniejszej sprawie w ocenie Sądu skarżąca Fundacja nie wykazała, aby zaskarżona uchwała powodowała dla niej jakiekolwiek skutki w sferze jej uprawnień bądź obowiązków.
Z tego też powodu Sąd uznał, iż skarżąca nie posiada legitymacji do skutecznego zaskarżenia przedmiotowej uchwały, a tym samym nie było dopuszczalne badanie tej uchwały pod kątem jej zgodności z prawem.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dn. 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak na wstępie.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

zona-meza.keep.pl

---

Strona 6 z 13 • Zostało znalezionych 991 rezultatów • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13